طعم سیب

چشمانم طعم سیب می دهد

 سیبی  گاز زده

دستانم اما

 طعمی از ته مانده های سفره ای

که برای زنان همسایه انداختی

 من  دور می شوم

 از فنجان قهوه ای که برایم ریختی

 و طعم تلخ فالی  که زن دورگرد

 به زور لای انگشتانم جا داد

دور می شوم

 می روم میان جعبه مداد رنگی

 گم می شوم

 تنم بوی  مداد هایی می گیرد

 که با آن رنگم کردی

گفتی از این جعبه اگر رد شوی

نیمه ناتمام من می شوی

 و من میان رنگ ها 

 یادگاری های تلخ  نوشتم

**

  چشمان طعم سیب می دهد

 اما زیر پلک هایم

جزر و مد بوسه هایت

خیانت را بیتوته می کنند

**

 دور می شوم از تکه های  خودم

چشمم می افتد

دو نیم می شوم

 وباز زنی فال گیر 

انتهای  چشمانم را

 به تفاله های چای  پیوند میزند

می گوید این بهار که آمد

یادت باشد

پس مانده هایت را

ته یک کیسه زباله به حاشیه کوچه زمان بسپاری

 ***

و می روم  جایی همین نزیکی

 تا سر کوچه همسایه

خوم را روی یادگاری های دیوار  جا بگذارم ...